چند تکنیک پیشنهادی دیگر

« دانش آموزان کلمات مشکل و با ارزش املایی هر درس را استخراج کنند . قبل از گفتن املا آن ها را روی تخته با خط خوش بنویسند و از دانش آموزان بخواهند چند بار با صدای بلند آن ها را بخوانند . آن ها را از روی تخته پاک نکنند و از همان ها به دانش آموزان املا بگویند .

از دانش آموزان بخواهید متن املای جلسه ی آینده را آماده کنند . این کار ( مسئولیت دادن ) عزت نفس و روحیه ی فرد ضعیف را بالا می برد . » ( 1 )

  املا ی پای تخته ای ،املا گروهی،املا مشورتی، املا جا خالی و ...

  املا ی پای تخته ای :

 همان املا ی تحریری توام با بازی و نشاط ، با استفاده از مسابقه املا نویسی که دو نفر از بچه ها همزمان روی تابلو کلاس املا را می نویسند.

املا گروهی:

در گروههای چند نفره ناهمگن پس از قرائت املا توسط معلم یک نفر می نویسد ، که در این روش مثلا نفر سوم هر گروه املا را می نویسد و بقیه نظارت می کنند و در پایان نیز نمره برای کل گروه در نظر گرفته می شود.

املا کارتی :روی یک کارت40 الی 50 کلمه می نویسیم . بین بچه ها و گروهها تقسیم می کنیم؛ تا در بین گروه ابتدا بخوانند؛ بعد از مدت زمان کوتاهی کارت ها را می گیریم و می گوییم هر گروه هر تعداد کلمه در ذهن دارند روی یک برگه ی سفید بنویسند. هر گروه که کلمه ی بیشتری بنویسند برنده است.

1 – رضایی گرمارودی ، ربابه ، هدف اساسی از درس املا ، مجله رشد راهنمایی ، دوره ی 14 ، شماره ی 8 ، اردیبهشت 88 ، ص 35

املا مشورتی:

مشورتی املایی است که دانش آموزان به صورت گروهی جمله هایی را انتخاب می کنند. هر گروه یک جمله می گوید و گروه های دیگر می نویسند. البته به آن ها از قبل گفته می شود از کدام متن می خواهیم املا بگوییم و هر  گروه پس از مشورت یک جمله را انتخاب کرده و به نوبت می گویند تا بقیه گروهها بنویسند.

 املا جا خالی:

دراملای جا خالی ، متنی را انتخاب و جای بعضی کلمات را خالی می گذاریم تا به صورت فردی انجام می شود ؛ در این روش دانش آموزان خود را می سنجند و اگر دانش آموزی است که از کار گروهی شانه خالی می کند؛ در این روش، د رمقابل یادگیری خود احساس مسئولیت می کند.

در روش دیگر باز بچه ها به گروه های 5 یا 6 نفره تقسیم می شوند . ده کلمه مهم از درس انتخاب می کنیم و از بچه ها در گروه ها می خواهیم که هر کدام جمله ای را در ارتباط با درس بنویسند و از کلمات مهم مورد نظر استفاده کنند و هر گروه جملات خود را کنار هم گذاشته و یک متن کوتاه و زیبا بسازد

             در مواقعی که شاگردی ضعیف است و در املا پیشرفت چندانی ندارد . می توان در هنگام دیکته دانش آموز ضعیف را کنار دانش آموز قوی نشاند تا بعضی از لغات را که برایش مشکل است با مشورت بنویسد ؛ در نتیجه دانش آموز ضعیف هم آن لغت را به خوبی به ذهن می سپارد و هم با افت نمره به طور مکرر مواجه نمی شود . البته این روش نباید به طور تکرار و همیشگی باشد .

       در هنگام تصحیح کردن املا ، معلم صحیح لغات را نمی نویسد و دانش آموزان خودشان درست لغات را از کتاب پیدا می کنند و بعد ما به آن املا نمره می دهیم . یعنی ابتدا دور کلمات اشتباه خط می کشیم و صحیح آن را بچه ها می نویسند و ما به صحیح نوشته ها ی آن نمره می دهیم .

        روش دیگر این است که معلم بهتر است متن دیکته را قبل از املا برای بچه ها بخواند ، ولی بچه ها چیزی ننویسند و تنها گوش دهند. سپس کلماتی که مشکل دارند یک بار پای تابلو نوشته شود و سپس پاک گردد و بعد بچه ها املا را بنویسند .

       کلمات مهم یا مشکل درس را روی پارچه بنویسند و سپس با خمیر و یا نخ و سوزن کلمات را بسازند یا بدوزند که در این صورت املا با هنر و بازی توامان می شود . (یادگیری تلفیقی )

        همکاران معلم می توانند در املا های کلاسی جای خود را تعویض کنند و به بچه های کلاس های دیگر املا بگویند تا بچه ها با انواع صدا ها و لحن و گویش در دیکته آشنا شوند .

        دانش اموزان می توانند به والدین خود دیکته بگویند و والدین در املای خود چند کلمه را اشتباه بنویسند تا بچه ها ان را تصحیح کنند و به پدر و مادر خود نمره بدهند .

        بچه ها می توانند به معلم خود دیکته بگویند . هر گروه یک پاراگراف به معلم بگوید و در انتها گروه ها ورقه ی معلم را تصحیح کنند . البته بهتر است معلم چند کلمه را عمدا اشتباه بنویسد .

        برای والدین بی سواد و یا کارمند ، فرزند می تواند صدای خود را ضبط کند و از روی صدای خود به خودش دیکته بگوید .

       روش دیگر املا همراه با بازی است به این صورت که دانش اموزان با گچ روی زمین مدرسه در حیاط دیکته بنویسند و سپس حیاط را دسته جمعی بشویند تا آثار گچ حیاط مدرسه را کثیف نکند